Ο Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος απαριθμεί με ωραία παραδείγματα τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στους ανθρώπους που θέλουν να ανήκουν στον Θεό και την Εκκλησία Του.
Λέγει, λοιπόν:
«Τα άστρα του ουρανού δεν είναι όλα ίσα, αλλά το ένα διαφέρει από το άλλο, ως προς τη λαμπρότητα και το μέγεθος. Έτσι και στα πνευματικά υπάρχει πρόοδος και προκοπή, η οποία συντελείται από το ίδιο Άγιο Πνεύμα. Ο ένας πιστός είναι πλουσιότερος πνευματικά από τον άλλον. Έχει, δηλαδή, περισσότερη θεία Χάρη.
Και οι σπόροι του σιταριού που σπέρνονται βλασταίνουν στάχυα διαφορετικού μεγέθους και ποιότητας. Άλλα στάχυα είναι μεγαλύτερα και παχύτερα (πλουσιότερα), ενώ άλλα είναι μικρότερα. Όλα, όμως, συναθροίζονται στην ίδια αποθήκη…
Ή, σε μία πόλη υπάρχουν διάφοροι άνθρωποι. Άλλοι είναι νήπια και παιδιά, άλλοι νέοι και άνδρες. Όλοι, όμως, πίνουν νερό από το ίδιο υδραγωγείο και αναπνέουν τον ίδιο αέρα…»
Και ενώπιον του Θεού είμαστε διαφορετικοί οι άνθρωποι ως προς την αρετή και την ποιότητα της ψυχής.
Άλλοι είναι πιο ενάρετοι, άλλοι λιγότερο ενάρετοι.
Άλλοι προσεύχονται περισσότερο, άλλοι λιγότερο.
Η ψυχή κάποιων είναι πιο ευαίσθητη και ζηλωτής προς τον Θεό, ενώ άλλων λιγότερο.
Άλλοι έχουν περισσότερη αγάπη προς τον Θεό και τον άνθρωπο, άλλοι λιγότερη· άλλοι περισσότερη υπομονή και ειρήνη, άλλοι λιγότερη, και ούτω καθεξής.
Δεν χρειάζεται να ξεκινήσουμε τέλειοι Δεν είμαστε όλοι ίδιοι, και αυτό είναι καλό.
Ο Θεός δεν μας ζητάει να κάνουμε το αδύνατο. Η προσπάθειά μας δεν πάει χαμένη. Η αξία μας βρίσκεται στην προσπάθεια.
Όπως όλα τα στάχυα, ανεξαρτήτως μεγέθους, συγκεντρώνονται στην ίδια αποθήκη, έτσι και όλοι οι αγωνιζόμενοι πιστοί, ανεξάρτητα από το μέτρο της αρετής τους (το πόσο «λαμπρό» είναι το άστρο τους), θα βρουν τη θέση τους στη Βασιλεία.
Η πίστη, η προθυμία, η γαλήνη, η ειρήνη της ψυχής και η αγάπη πρέπει να αποτελούν τον κοινό παρανομαστή της προσπάθειας!


