«Μη γνωρίζει η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου»
Η Ευλογία της Δωρεά Ελεημοσύνης δεν είναι απλώς μια όμορφη σκέψη· είναι μια Φιλοσοφία Ζωής ένας οδηγός για την ηθική και πνευματική μας τελειοποίηση, που οδηγεί στην αληθινή πληρότητα, την ανιδιοτελή προσφορά και την ενεργή ευγνωμοσύνη.
Προσφέρεις χωρίς να θυμάσαι, αυτή είναι η τελειότητα της κατά Θεόν δωρεάς.Η προσφορά της ελεημοσύνης παραμένει αγνή, χωρίς να μετατρέπεται σε «δάνειο» ή σε μέσο χειραγώγησης. Ο παραλήπτης μπορεί να αποδεχθεί το δώρο με ελευθερία και αξιοπρέπεια. Αποφεύγετε η υπερηφάνεια και ο εγωισμός. Η μνήμη της καλής πράξης συχνά γεννά την απαίτηση για αναγνώριση, έπαινο ή ανταπόδοση. Όταν ξεχνάμε, η χαρά της προσφοράς γίνεται η μοναδική μας ανταμοιβή, και η πράξη παραμένει ταπεινή. Έχουμε την παρακαταθήκη, και την σαφή εντολή: «Μη γνωρίζει η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου» (Ματθαίος 6:3). Η τέλεια δωρεά είναι αυτή που γίνεται εν κρυπτώ, μιμούμενη τη γενναιοδωρία του Θεού, ο οποίος μας δίνει απλόχερα, χωρίς να μας ζητά ανταλλάγματα.
Η ευλογία λοιπόν έγκειται στην ικανότητα να βλέπεις την πράξη της ελεημοσύνης ως φυσική προέκταση της ύπαρξής σου ως χριστιανός εντός της κοινότητας των ανθρώπων , ως έναν τρόπο να εκπληρώσεις τον σκοπό σου, και όχι ως μέσο για προσωπική δόξα.
Στον αντίποδα η μη λήθη διατηρεί την ευγνωμοσύνη ζωντανή. Η ευγνωμοσύνη είναι μια ενεργητική αίσθηση που μας συνδέει με τους άλλους και μας κάνει να εκτιμούμε όχι μόνο το δώρο, αλλά και την αγάπη και την πρόθεση του ανθρώπου που προσφέρει. Η μνήμη της ευεργεσίας δημιουργεί έναν ηθικό δεσμό και ένα πνεύμα αμοιβαιότητας. Δεν σημαίνει απαραίτητα άμεση ανταπόδοση στον ίδιο τον δωρητή, αλλά τη μεταφορά του πνεύματος της γενναιοδωρίας σε τρίτους (πνεύμα αλυσιδωτής προσφοράς). Η λήθη της ευεργεσίας οδηγεί στην αλαζονεία, όπου ο άνθρωπος θεωρεί τα πάντα δεδομένα ή ως αποτέλεσμα μόνο της δικής του προσπάθειας. Αντίθετα, η μνήμη της αποδοχής μιας προσφοράς – δωρεάς μας κρατάει ταπεινούς και μας υπενθυμίζει την αλληλεξάρτηση που υπάρχει στη ζωή.
Η ευλογία λοιπόν έγκειται στην ικανότητα να αναγνωρίζεις ότι κανείς δεν είναι αυτάρκης. Όλη η ζωή είναι μια αδιάκοπη σειρά δώρων, ξεκινώντας από τη ζωή, την υγεία και τον ήλιο, και τελειώνοντας στις μικρές καθημερινές πράξεις καλοσύνης.
Ο τέλειος δωρητής δίνει ελεύθερα την ελεημοσύνη, απελευθερωμένος από το «εγώ».
Ο τέλειος παραλήπτης δέχεται με σεβασμό, μετατρέποντας το δώρο σε ευγνωμοσύνη και, εν τέλει, σε νέα προσφορά.
Ευλογημένοι είναι, τελικά, εκείνοι που έχουν κατακτήσει αυτή την ισορροπία: η πράξη του δώρου της ελεημοσύνης τους φέρνει εσωτερική ειρήνη και η ανάμνηση της ευεργεσίας τους γεννά χαρά και ταπεινοφροσύνη. Έτσι, η ελεημοσύνη και η ευγνωμοσύνη γίνονται οι δύο πτέρυγες που ανυψώνουν την ανθρώπινη ψυχή.
Orthodox Wind 