Orthodox Wind

Οἱ Ἐ κ λ ε κ τ ο ί ΔΕΝ θὰ π λ α ν η θ ο ῦ ν.

Μετά τὴν πρώτην σωτήριον ἔλευσιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, πάντες οἱ ἄνθρωποι ἐκλήθησαν εἰς τὸ Μέγα Δεῖπνον τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν . Ἐδέχθησαν ὅμως τὴν κλῆσιν, ὅσοι ἠθέλησαν. Ἔκτοτε οἱ γηγενεῖς διαιροῦνται εἰς δύο κατηγορίας, εἰς τοὺς κλητοὺς καὶ τοὺς ἐκλεκτούς. Ἐκλεκτοὶ εἶναι οἱ ἀποδεχθέντες τὴν θείαν πρόσκλησιν εἰς τὸ Μέγα Δεῖπνον, ἤγουν οἱ πιστοὶ καὶ γνήσιοι ἐν πίστει  καὶ ἀγάπη Χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι, ἐν συγκρίσει πρὸς τοὺς πολλοὺς κληθέντας, εἶναι ὀλίγοι. «Πολλοὶ γὰρ εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί». Ἐκ τούτων, «κατὰ τὴν παρουσίαν τοῦ ᾿Αντιχρίστου»,οἱ μὲν ἄνθρωποι τῆς ἁπλῆς κλήσεως θὰ πλανηθοῦν, διὰ δὲ τοὺς ἐκλεκτοὺς εἶναι ἀδύνατος ἡ πλάνη. Τοῦτο δηλοῖ ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, «εἰ δυνατὸν καὶ τοὺς ἐκλεκτούς» . Καὶ ναὶ μὲν τότε ἡ πρόκλησις τῆς ἁμαρτίας, καὶ ἡ βία τοῦ ᾿Αντιχρίστου θὰ εἶναι μεγάλαι, ἀλλὰ καὶ ἡ θεία ἀρωγὴ θὰ εἶναι ἐπίσης μεγάλη, «ὅτι οὐχ εἷς μόνον ἄγγελος, ἀλλὰ πολλοὶ κύκλῳ τῶν φοβουμένων τὸν Θεὸν παρεμβαλοῦσι, κατὰ τὸ ψαλμικὸν λόγιον» . Ὁ δίκαιος Θεὸς ἰσορροπεῖ τὰς ἑκατέρωθεν τῆς ψυχῆς ἀντικειμένας δυνάμεις, πονηράς καὶ ἀγαθάς, ὥστε τὸν ἀποφασιστικὸν λόγον νὰ τὸν ἔχῃ ἡ θέλησις τοῦ αὐτεξουσίου καὶ ἐλευθέρου ἀνθρώπου.Οὕτως ὁ παρών κόσμος εἶναι πάντοτε στάδιον ἀρετῆς, ἐν τῷ ὁποίῳ νικᾷ ὁ προαιρούμενος τὸ ἀγαθόν. Διὰ τοῦτο ὁ ᾿Αντίχριστος θὰ ἰσχύσῃ «ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις»  καὶ ὄχι ἐν τοῖς πιστοῖς.

Μόνον οἱ ἀσφαλίζοντες τὴν ψυχήν των, διὰ διαρκοῦς προσευχῆς καὶ ἐγρηγόρσεως, ἀπὸ τοῦ ᾿Αντιχρίστου, τῶν συμμάχων αὐτοῦ καὶ τῶν προδρόμων του, θὰ καταπαλαίσουν τὸν ἄνομον θεὸν καὶ θὰ διασωθοῦν ἀπὸ τῶν παγίδων του εἰς ζωὴν αἰώνιον, Χάριτι τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Πάντες οἱ λοιποὶ θὰ ἁλωθοῦν ὑπὸ τοῦ ἐχθροῦ. Οὗτοι, διολισθαίνοντες ἐπὶ τῆς ἡδονῆς, θὰ ἀκολουθοῦν τὸν νόμον τῆς σαρκός, ὅστις οὐδὲν διαφέρει τοῦ ᾿Αντιχρίστου. Μὴ δοκιμάζοντες δὲ τὰ πνεύματα, ὡς οἱ πιστοί, ἀλλὰ συναγελαζόμενοι μετὰ τῶν αἱρετικῶν καὶ ἀλλοθρήσκων ἀνυπόπτως, ὡς διδάσκει ὁ πρόδρομος τοῦ ᾿Αντιχρίστου Οἰκουμενισμός,θὰ τοποθετηθοῦν αὐτομάτως εἰς τὸ ἀντίχριστον στρατόπεδον καὶ θὰ λάβουν τὸ χάραγμα τοῦ ᾿Αντιχρίστου, πρὸς αἰώνιον αὐτῶν ὄλεθρον.

Οἱ «ἀκροώμενοι τῶν θείων Γραφῶν καὶ ἐπὶ χεῖρας ἔχοντες καὶ ἐν νῷ ταύτας ἐννοοῦντες, πολλοὶ ἀποδράσονται» ἐκ τῆς πλάνης τοῦ ᾿Αντιχρίστου. Οὗτοι, φωτιζόμενοι διὰ τοῦ θείου φωτὸς τῆς ἀποκεκαλυμμένης ἀληθείας, κατὰ τὴν παρουσίαν τοῦ ᾿Ανόμου, θὰ νοήσουν τὴν ἐπιβουλὴν αὐτοῦ ἐναντίον τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, τὴν πλάνην του καὶ τὴν ἀλαζονείαν του, «καὶ ἐκφεύξουσιν ἐκ τῶν χειρῶν αὐτοῦ». Διότι, ἔχοντες οἱ Χριστιανοὶ γνῶσιν τῆς θείας ἀληθείας καὶ κρατοῦντες τὴν ὀρθόδοξον πίστιν, γινόμεθα ἀνώτεροι τῆς ἐπιβουλῆς τῶν δαιμόνων, ἂν καὶ ὁ βίος ἡμῶν δὲν εἶναι ἀνεκτός. «Εἰ γὰρ καὶ ὁ βίος ἡμῶν οὐκ ἀνεκτός, ἀλλ᾿ ἐπειδὴ τῇ τοῦ Θεοῦ χάριτι τῶν τῆς ἀληθείας δογμάτων μετὰ πολλῆς ἐχόμεθα τῆς ἀκριβείας, ἀνώτεροι τῆς τῶν δαιμόνων ἐσμὲν ἐπιβουλῆς».

Πάντες οἱ ἄλλοι, οἱ μὴ μαθητεύοντες εἰς τὸ διδασκαλεῖον τῶν Πατέρων καὶ μὴ τρεφόμενοι· διὰ τοῦ λόγου τῶν Ἁγίων, ἀλλὰ «περιφερόμενοι παντὶ ἀνέμῳ τῆς διδασκαλίας» τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν δαιμόνων καὶ παραφερόμενοι, θὰ πλανηθοῦν, γινόμενοι βορὰ τοῦ ἀλλοτρίου. Διότι ὁ ᾿Αντίχριστος «τοὺς σαθρὰν καὶ ἀστήρικτον τὴν βάσιν τῆς διανοίας ἔχον τας ἐξαπατήσει καὶ ἀποστήσει τοῦ Θεοῦ ζῶντος». Σαθρὰ βάσις τῆς δια-νοίας εἶναι ἡ ἀγνωσία Θεοῦ, ἀστήρικτος δὲ ἡ ἔλλειψις ἐπιγνώσεως Αὐτοῦ καὶ ἡ πρὸς τὰς ἑτεροδιδασκαλίας ροπή.

Διὰ τῶν προεκτεθέντων, καταφαίνεται, ὅτι ἡ ἐν τῷ κόσμῳ πάλη τοῦ ἀγαθοῦ καὶ τοῦ κακοῦ θὰ ἀπολήξῃ εἰς παντελῆ ἧτταν τοῦ κακοῦ καὶ τοῦ Διαβόλου καὶ εἰς αἰωνίαν νίκην τοῦ ἀγαθοῦ καὶ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ παντοδυνάμου Θεοῦ. Ἡ δὲ ἐν τέλει τοῦ παρόντος αἰῶνος θρασεῖα ἔξαρσις τοῦ κακοῦ ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ ᾿Αντιχρίστου, θὰ εἶναι βραχυτάτη καὶ ὁ τελικός σπασμὸς τοῦ θνῄσκοντος ὄφεως, τοῦ ὁποίου τὴν κεφαλὴν συνέτριψεν ὁ Κύριος, διὰ τῆς ἐνσάρκου Αὐτοῦ οἰκονομίας καὶ τοῦ σταυρικοῦ Του θανάτου. Ἡ νίκη κατὰ τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου εἶναι δεδομένη εἰς τὸ ἀνθρώπινον παρὰ τοῦ σαρκωθέντος Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, πᾶς δὲ ἄνθρωπος μετέχει ταύτης, διὰ τῆς ὀρθοδόξου πίστεως πρὸς τὸν Χριστὸν καὶ τῆς διατηρήσεως τῶν παρ᾽ Αὐτοῦ δωρηθέντων, μέ-χρι θανάτου καὶ ἕως τῆς δευτέρας καὶ ἐνδόξου παρουσίας τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου.

Τὴν σωτηρίαν ταύτην θὰ κατορθώσουν μόνον οἱ διαθέτοντες ὀρθόδοξον πίστιν, καλὴν ὁμολογίαν καὶ ἀληθῆ ἀγάπην, εἰς βαθμὸν ἀνάλογον τῆς δυνάμεως τῆς ἀντιχριστιανικῆς ἀπάτης. Ὁ πιστὸς πρέπει νὰ ἀντιτάσσῃ εἰς τὴν αἱρετικήν, ἢ ἀπροκάλυπτον ἀπιστίαν, τὴν ὀρθόδοξον χριστιανικὴν πίστιν. Εἰς τὴν ἀντιχριστιανικὴν ὑποστολὴν τῆς καλῆς ὁμολογίας, εἰς τὴν σιγὴν τῆς ἀληθείας καὶ τὴν ἐπιχειρουμένην ἀφάνειαν τοῦ ἀγαθοῦ, τὴν εὐθαρσῆ ὀρθόδοξον χριστιανικὴν ὁμολογίαν.

Αἱ σήμερον κατὰ τόπους Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι δέον νὰ ἀπαγκιστρωθοῦν τὸ ταχύτερον τοῦ προδρόμου τοῦ ᾿Αντιχρίστου Οἰκουμενισμοῦ, ἀποχωροῦσαι ἀμέσως τοῦ λεγομένου «Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν», τὸ ὁποῖον ἐπιβάλλει τὴν ἀντίθεον σιγὴν ἐπὶ θεμάτων πίστεως καὶ τὴν σατανικὴν πρακτικὴν συνεργασίαν πιστῶν καὶ ἀπίστων, ὡς δῆθεν κατὰ βάσιν πιστῶν! Ἐπὶ πλέον ἐπιβάλλεται αἱ Ἐκκλησίαι νὰ ἀναλάβουν ἐπίμονον ἀντιαιρετικὸν ἀγῶνα. Πᾶσαι αἱ σύγχρονοι αἱρέσεις καὶ ἀντίχριστοι δυνάμεις, ὡς ὁ Παπισμός, ὁ Προτεσταντισμός, ὁ Οἰκουμενισμός, ὁ Χιλιασμός, ὁ Μασσωνισμός, ὁ Σιωνισμός, ὁ Μαρξισμὸς ἢ Κομμουνισμός, ὁ Πνευματισμός καὶ ἡ μαγεία, πρέπει νὰ καταπολεμηθοῦν, ἵνα καθαρισθῇ ἀπ᾿ αὐτῶν ὁ Ναὸς Κυρίου, δηλαδὴ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία.

*Από το βιβλίο του μακαριστού Α. Δελήμπαση, με τίτλο «Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ» και με θέματα : «Η Αποστασία, η Παρουσία του Αντίχριστου, και η Κατάλυσις αυτού».