Τροπάριον της ΣΤ΄Ωδής:
«Νέμει σοι τά υπέρ φύσιν, Άναξ ο πάντων Θεός, εν γάρ τώ τίκτειν, Παρθένον ώσπερ εφυλαξεν, ούτως εν τάφω τό σώμα διετήρησεν, αδιάφθορον, καί συνεδόξασε, θεία μεταστάσει, γέρα σοι ώσπερ Υιός Μητρί χαριζόμενος».
«Επιφέρει δὲ ὁ Μελωδός καὶ λέγει, ὅτι αὐτὸς ὁ Θεὸς Λόγος, καὶ εὐλογημένος καρπὸς τῆς κοιλίας Σου, καθώς Σε εφύλαξε Παρθένον, ὅταν τὸν ἐγέννησες (ἀσπόρως γὰρ αὐτὸν συνέλαβες, καὶ ἀφθόρως αὐτὸν ἐγέννησας, μή βλαβεῖσα τὰ κλεῖθρα τῆς παρθενίας Σου)· οὕτω, καὶ ὅταν ἐνταφιάσθης, ἐφύλαξεν εἰς τὸ μνῆμα τὸ σῶμα Σου ἀδιάφθορον· φθορὰς μὲν γὰρ αὐτὸ ἐδοκίμασεν: ἤτοι θάνατον, ὃς τις εἶναι χωρισμός ψυχῆς ἀπὸ σώματος, διαφθορὰν ὅμως οὐκ ἐγνώρισεν ἐν τῷ τριημέρῳ διαστήματι, κατὰ τὸ ὁποῖον εἰς τὸν τάφον εύρίσκετο: ήτοι διάλυσιν τῶν μερῶν τοῦ σώματος· καὶ ὄχι μόνον τοῦτο, ἀλλὰ καὶ ἐδόξασεν αὐτὸ μὲ τὴν ἐκ τάφου ἀνάστασιν καὶ εἰς Οὐρανοὺς ἀναληψιν».
Ο θείος Μάρκος Εφέσσου, στον Κανόνα της Κοιμήσεως, μας περιγράφει την κοίμηση και μετάθεση της Παναγίας, ως Πίστωση Εσχάτης Αναστάσεως:
«Μεγαλυνέσθω εὐφήμοις ᾨδαίς ᾑ Πάναγνος· μακαριζέσθω ἀξίως ἡ Παμακάριστος, ὃτι νενέκρωται και ἐγήγερται πάλιν ὡς Μήτηρ τοῦ Κυρίου, εἰς πίστωσιν ἐσχάτης ἀναστάσεως, ἣν ἐλπίζομεν».


