«Τὸν Σταυρόν Σου προσκυνοῦμεν, Δέσποτα, καὶ τὴν ἁγίαν Σου ‘Ανάστασιν δοξάζομεν».
Ο Σταυρός είναι ο παντοτινός σύντροφος του Χριστιανού, η νίκη κατά του διαβόλου και των οργάνων του, η εγγύηση της σωτηρίας μας. Παντού και πάντα ο Σταυρός στη ζωή του χριστιανού. Τον Σταυρό ας τον έχουμε ως χριστιανοί, όχι μόνο πάνω μας και γύρω μας, αλλά πρωτίστως μέσα στη καρδιά μας, για να θυμόμαστε την Σταυρική θυσία του Χριστού μας και πως πρέπει να ζούμε τιμώντας το σωτηριολογικό μήνυμα αυτής. Για τον λόγο αυτόν δεν ταιριάζει στη ζωή του Χριστιανού η Εσχατολογική αγωνία για το μέλλον που δημιουργεί την πνευματική παράλυση, την απογοήτευση, την ανησυχία, τον γογγυσμό, τα παράπονα, αλλά με την υπομονή, την εγκαρτέρηση, την μετάνοια, την εξομολόγηση, την προσευχή, γεννιέται στις ψυχές μας η ΕΛΠΙΔΑ στον Εσταυρωμένο Χριστό, και με αυτόν τον τρόπο ολοκληρώνεται το έργο του καταρτισμού της Σωτηρίας μας.
Επειδή λοιπόν αυτός ο Τίμιος Σταυρός είναι η Νέκρωση των παθών, η παύση της αμαρτίας, η σταύρωση και απραξία των μελών ως προς το κακό· η κατάργηση της εμπάθειας, η απάρνηση του εαυτού και των κακών θελημάτων, το αντιφάρμακο κατά της φθοροποιού ηδονής, η θεραπεία της αρρωστημένης ψυχής, η κατάλυση των έργων του σατανά· η μεταλλαγή και διόρθωση του πλαστογραφηθέντος κόσμου, ο κόπτης των περιττών και βλαβερών, η κατατρόπωση του διαβόλου, η επανόρθωση του πεπτωκότος ανθρώπινου γένους· τα κλειδιά του Παραδείσου, η εργασία εγκράτειας και αρετής, το ισόβιο καθήκον, ο σύντροφος του Χριστιανού από την ημέρα που γεννιέται μέχρι τον τάφο και πέραν αυτού· ο Σταυρός είναι ο καταλύτης του θανάτου, το ξύλον της ζωής! Εν μέσω της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής η Εκκλησία μας, όρισε να τιμούμε την ημέρα αυτή της Κυριακής, ως την Κυριακή της ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ!
«Κύριε, ὅπλον κατὰ τοῦ διαβόλου, τὸν Σταυρόν σου ἡμῖν δέδωκας’ φρίττει γὰρ καὶ τρέμει, μὴ φέρων καθορᾶν αὐτοῦ τὴν δύναμιν».
Λαμβάνουμε κραταιά βοήθεια και ενίσχυση ως αδύνατοι και αμαρτωλοί, για να ανταπεξέλθουμε και να συνεχίσουμε με την ίδια ή και μεγαλύτερη ένταση, την νηστεία, την προσευχή , την μετάνοια και να επιτύχουμε προσκυνώντας και πιστεύοντας την δύναμη του Σταυρού, τη Νίκη και τον Θρίαμβο κατά του θανάτου.
«Τρεῖς σταυρούς ἐπήξατο ἐν Γολγοθᾷ ὁ Πιλᾶτος· δύο τοῖς λῃστεύσασι καὶ ἕνα τοῦ Ζωοδότου· ὃν εἶδεν ὁ ἄδης, καὶ εἶπε τοῖς κάτω˙ ὦ λειτουργοί μου καὶ δυνάμεις μου, τίς ὁ ἐμπήξας ἦλον (καρφί) τῇ καρδίᾳ μου; ξυλίνῃ με λόγχῃ ἐκέντησεν ἄφνω, καὶ διαρρήσομαι᾿ τὰ ἔνδον μου πονῶ, τὴν κοιλίαν μου ἀλγῶ, τὰ αἰσθητήριά μου· μαιμάσσει τὸ πνεῦμά μου, καὶ ἀναγκάζομαι ἐξε-ρεύξασθαι τὸν ᾿Αδάμ, καὶ τοὺς ἐξ ᾿Αδάμ, ξύλῳ δοθέντας μοι· ξύλον γὰρ τούτους εἰσάγει, πάλιν εἰς τὸν Παράδεισον»*.
« οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες Ιατροῦ, ἀλλ᾽ οἱ κακῶς ἔχοντες᾽ οὐκ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν» (Μάρκου, Β΄, 14-17).
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!
Orthodox Wind 