Ἡ Β΄ Κυριακὴ τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, εἶναι ἀφιερωμένη εἰς ἕνα μέγαν ἀγωνιστὴν τῆς ᾿Ορθοδοξίας, τὸν ἅγιον Γρηγόριον, ποὺ ὑπῆρξεν ᾿Αρχιεπίσκοπος τῆς Θεσσαλονίκης καὶ ἐπωνομάζετο Παλαμᾶς.
Τοῦτος ὁ ἅγιος Γρηγόριος ἐκοιμήθη βέβαια ἐν Κυρίῳ εἰς ἄλλην ἡμέραν. Ὥρισε ὅμως ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία την ἑορτὴν του τὴν σημερινὴν Κυριακήν, ἐπομένην τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας, διότι, ὅπως εἶπαμε, ἠγωνίσθη μεγάλους καὶ κρατεροὺς ἀγῶνας ὑπὲρ τῆς ἀμωμήτου ᾿Ορθοδόξου Πίστεώς μας.
Ὃπως καὶ εἰς τὰς ἡμέρας μας, τώρα, ἔτσι καὶ εἰς τὴν ἐποχὴν του, τότε (1341-1347) καὶ ἀργότερα ἀκόμη, ἔκαμαν ἐξόρμησιν οἱ Λατίνοι (Παπικοί), διὰ νὰ ἐπιβάλουν τὰς αἱρέσεις καὶ κακοδοξίας των εἰς τὴν Ἐκκλησίαν μας καὶ νὰ καθυποτάξουν τὴν ἁγίαν μας, τὴν ἄσπιλον καὶ ἄμωμον ‘Ορθοδοξίαν μας, μὲ ἐπὶκεφαλῆς ἕνα καλόγηρον Βαρλαάμ καὶ ἕνα ἄλλον ‘Ακίνδυνον ὀνόματι.
Ήταν τότε ὁ ἅγιος Γρηγόριος μοναχὸς εἰς τὸ ῞Αγιον Ὄρος καὶ ἀργότερα ἀνεδείχθη καὶ ᾿Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης. Ξεσηκώνεται λοιπόν σἂν ἕνας ἥρωας ἀληθινός, ξεσηκώνει καὶ τοὺς πατέρας τοῦ ᾿Αγίου «Όρους, τρέχει εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν, λαμβάνει μέρος εἰς τὰς ἱερὰς Συνόδους ποὺ συνεκροτήθησαν κατὰ τῶν Λατινοφρόνων, ἀγω-νίζεται, μάχεται, ὁμιλεῖ, κηρύττει, παρουσιάζει τὴν ἀλήθειαν τῆς Πίστεως, κατατροπώνει τοὺς αἰρετικούς, κερδίζει τὴν νίκην καὶ σώζει τὴν Ὀρθοδοξίαν ἀπὸ τὸν θανάσιμον ἐναγκαλισμὸν τῶν Παπικῶν καὶ Λατινοφρόνων.
Δι’ αὐτὸ καὶ ἡ ἁγία Εκκλησία τὸν ἐτίμησε ὡς ἥρωα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἔταξε τὴν ἑορτήν του κατὰ τὴν σημερινὴν Κυριακήν, μετὰ τὴν ἑορτὴν τῆς ὀρθοδοξίας.
«Ορθοδοξίας ὁ φωστήρ, Ἐκκλησίας τὸ στήριγμα καὶ διδάσκαλε, τῶν μοναστῶν ἡ καλλονή, τῶν θεολόγων ὑπέρμαχος ἀπροσμάχητος, Γρηγόριε θαυματουργέ, Θεσσαλονίκης τὸ καύχημα, κήρυξ τῆς χάριτος, ἱκέτευε διαπαντός, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν».
Orthodox Wind 