Του αγίου Εφραίμ
Αρχή του πένθους είναι η αυτογνωσία. Και το πένθος μας ας μην είναι ανθρώπινο, ούτε «προς το θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις» (Ματθ.23,5) αλλά όπως το θέλει ο Θεός, που γνωρίζει τα απόκρυφα της καρδιάς μας, για να μακαρισθούμε απ’Αυτόν. Ας έχουμε λοιπόν χαρούμενο το πρόσωπο, όταν συναντάμε άλλους ανθρώπους, ως προς το φρόνημα όμως ας κλαίμε και ας πενθούμε.Γιατί το πένθος είναι προϋπόθεση, αλλά και εξασφάλιση της πνευματικής εργασίας·το πένθος ξεπλένει την ψυχή με τα δάκρυα και την αποκαθιστά καθαρή·το πένθος γεννάει την σωφροσύνη, ξεριζώνει τις ηδονές, κατορθώνει αρετές. Και τι περισσότερονα πώ; Το πένθος από το Θεό μακαρίζεται (βλ.Ματθ.5,4 & Λουκά 6,21) και από τους αγγέλους επαινείται.


