Όταν ακούς τη Γραφή να λέει, «συ ἀποδώσεις ἑκάστῳ κατά τα ἒργα αὐτοῦ» (Ψαλμ. 61:13), μην εννοήσεις ότι ο Θεός ανταμείβει τα έργα που, αν και φαίνονται καλά, γίνονται χωρίς καλό σκοπό, αλλά μόνο εκείνα που γίνονται με καλό σκοπό. Γιατί η κρίσις του Θεού δεν αποβλέπει στα έργα, αλλά στο σκοπό για τον οποίο γίνονται τα έργα.
Υπάρχουν πολλές πράξεις που κάνουν οι άνθρωποι , φύσει καλές, οι οποίες όμως, για κάποιο λόγο, δεν είναι καλές, όπως για παράδειγμα η νηστεία, η αγρυπνία, η προσευχή, η ψαλμωδία, η ελεημοσύνη, η φιλοξενία. Αυτά είναι από τη φύση τους καλά έργα, αλλά δεν είναι καλά όταν γίνονται από κενοδοξία.
Ο μισθός των κόπων της αρετής είναι η απάθεια και η γνώση. Αυτές γίνονται πρόξενοι της βασιλείας των ουρανών, όπως, αντίθετα , τα πάθη και η άγνοια προξενούν την αιώνια κόλαση. Εκείνος λοιπόν που κοπιάζει για ανθρώπινη δόξα και όχι για το ίδιο το καλό, θ’ακούσει από τη Γραφή: «Αἰτεῖται και οὐ λαμβάνετε, διότι κακῶς αἰτεῖσθε» (Ιακ.4:3).
Orthodox Wind 