
Ο Προφήτης Δαυίδ μας προειδοποιεί. Μακρυσμός από τον Θεό δεν είναι μόνο η αθέτηση της πίστεως και του σεβασμού προς Αυτόν, αλλά και η ποδοπάτηση των αιωνίων ηθικών νόμων. Ότι η απώλεια και η εξολόθρευση επέρχονται στους μακρυνομένους από τον Θεό και πορνεύοντας απ Αυτού, δηλ. προδίδοντας την προς Αυτόν πίστη, και τιμή και την ευσεβή ζωή, δεν το λέγει αφ εαυτού του ο Προφητάναξ Δαυίδ, αλλά είναι φυσικό επακόλουθο, το οποίο έχει βεβαιωθεί, ιστορικά, στη πράξη.
Όταν κάποιος αθετήσει τον Θείο Νόμο, βάζει στη θέση του κάτι «άλλο», βάζει λοιπόν ως κέντρο του κόσμου τον εαυτόν του, την θεοποίηση των παθών του και αυτά τιμά και λατρεύει. Όμως εσύ άνθρωπε δημιούργησες τον κόσμο; Εσύ προνοείς και κυβερνάς όλη τη κτίση; Ή μήπως είσαι αυτοδημιούργητος, αυτοδύναμος και παντοδύναμος; Επομένως, μιλάμε για ανταρσία άλογη και αφύσικη.
Και οι νόμοι που ετέθησαν από τον Θεό ή υπό των ανθρώπων εν ονόματι Του έχοντες αντικείμενο τον ηθικό νόμο, για τη σύσταση του κόσμου, για να διέπουν τη ζωή των λογικών όντων, μήπως ετέθησαν έτσι απλά και δια της βίας; Όχι! Αλλά έτσι έπρεπε να γίνει , για να διατηρείται ο κόσμος και να εκτελεί τον προορισμό του. Επομένως, η ύπαρξη του λογικού εξυπακούει την ευθύνη και απαιτεί τον νόμο. Ο άνθρωπος έχων την δύναμη του λογικού, αν δε διέπεται από τον νόμο, μπορεί να κάνει κακά τα οποία δεν κάνουν ούτε τα αγριότερα θηρία, ούτε τα στοιχεία της φύσης. Είναι λοιπόν και άλογος και αφύσικος ο μακρυσμός από τον Θεό και τον ηθικό νόμο.
Και όταν η φύση πολεμείται άνομα, αυτή εκδικείται φρικτά και οι τούτο πράττοντες, την διάλυση και τον όλεθρο επισπεύδουν και την απώλεια και την εξολόθρευση ετοιμάζουν. Επί τόσους αιώνες ίσχυαν αυτοί οι νόμοι, οι οποίοι συγκροτούν και συγκρατούν τον κόσμο, και δεν ήταν δυνατόν να διανοηθεί κάποιος να τους καταπατήσει. Στην εποχή μας, εμφανίστηκαν οι «ανοιχτόμυαλοι» οι οποίοι τους καταργούν και αντινομοθετούν. Δυστυχώς, φθάσαμε στην εποχή που ότι ο νόμος του Θεού καταδικάζει, αποποινικοποιείται και νομιμοποιείται, με σκοπό οι «εργάτες» του αντιχρίστου να προετοιμάσουν την ανθρωπότητα για την έλευση του.
Εμείς, δεν φοβόμαστε. Δεν υποκύπτουμε. Δεν προδίδουμε τον Νόμο του Θεού. Παραμένουμε με τον Θεό μας και εκείνος θα υπερασπιστεί αυτή τη μικρή ζύμη της εν καιρώ σωτηρίας!

