«Σκοπὸς τῆς Εὐχαριστίας δὲν εἶναι ἡ μεταβολὴ τοῦ ἄρτου καὶ τοῦ οἴνου, ἀλλὰ ἡ κοινωνία μὲ τὸν Χριστό, ποὺ ἔγινε τροφὴ καὶ ζωή μας, καὶ ἀποκάλυψε τὴν Ἐκκλησία ὡς Σῶμα Του»* ,αὐτὸ τὸ ἀνεξήγητο μυστήριο ἀποτελεῖ τὸν τρόπο ζωῆς ποὺ φωτίζει τὴν ψυχὴ κάθε χριστιανοῦ καὶ τὴν ἔμπνευση τοῦ τρόπου κατανόησης του μυστηρίου, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν ἐπίκληση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, «Ἁγίους ποίησον διά τῆς τοῦ Πνεύματος δόσεως και τῶν ὀρθῶν δογμάτων» (Ι.Χρυσόστομος) διότι, «εἰ δε τις Πνεῦμα Χριστοῦ οὐκ ἒχει, οὗτος οὐκ ἒστιν αὐτοῦ» ἀναφέρει ὁ Ἄπ.Παῦλος.
Ἑπομένως, θίγεται ἄμεσα καὶ τὸ ὀρθὸ ἦθος καὶ τὸ φρόνημα, δύο τινὰ χαρακτηριστικὰ ποὺ φανερώνουν τὴν νοοτροπία ποὺ μᾶς διακρίνει, τὴν σχέση ποὺ ἐπιθυμοῦμε νὰ διατηρήσουμε μὲ τὸν Χριστό, τὴν ἀποδοχὴ ἀπὸ μέρους μᾶς τῆς ὁμολογιακῆς ἐμπειρίας, τὴν ἀπόλυτη πίστη «Ἒτι πιστεύω, ὃτι τοῦτο αὐτό ἐστι το ἂχραντον Σῶμα σου, και τοῦτο αὐτό ἐστι το τίμιον Αἷμα σου».
Ἡ ἑρμηνεία δὲν στηρίζεται σὲ ὀρθολογιστικὰ πρότυπα, ἀλλὰ στοὺς καρποὺς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος οἱ ὁποῖοι πλουτοῦν τὸ ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα τοῦ χριστιανοῦ, ὄχι μὲ τὴν ἐπιρροὴ μίας ἀφηρημένης ἢ ἀσυναίσθητης πίστης, ἀλλὰ στὴν φανέρωση ὅτι ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ εὑρίσκεται ἐντός της ἐκκλησίας Του, παραμένουμε μέσα στὴν ἐκκλησία Του γιὰ νὰ πετύχουμε τὴν σωτηρία μας, δεχόμαστε τὴν διδασκαλία Τοῦ προσαρμόζοντας τὴν δική μας ζωὴ σὲ αὐτήν, ἶνα, «Ἡμᾶς δε πάντας, τούς ἐκ τοῦ ἑνός ἂρτου και τοῦ ποτηρίου μετέχοντας, ἑνώσαις ἀλλήλοις εἰς ἑνός Πνεύματος Ἁγίου κοινωνίαν» και «βασιλείας οὐρανῶν πλήρωμα» .
(*†Ἀλέξανδρος Σέσμαν, στὸ «Εὐχαριστία», στὸ «Τὸ Μυστήριο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», στὸ «Κεφάλαιο Ἑνδέκατο», στὸ «7», Μεταφ. Ἰωσὴφ Ροηλίδης, Ἐπιμ. Ἄρχ. Ἀθηναγόρας Δικαιάκος, Ἔκδ. Ἀκρίτας ,Β Ἔκδοση , Ἰούνιος 2000, σελ.306).
Orthodox Wind 