Ο Θεός δεν τιμωρεί, κατά την κοινή επικρατούσα έννοια των ανθρώπων, με εμπάθεια η κακία. Ως Πατήρ και ιατρός των ψυχών, επιτρέπει την παιδαγωγία, ώστε όταν ο άνθρωπος δεν αντιδρά κατά του κακού, αλλά επιμόνως παροξύνεται, τότε να επέρχεται η δοκιμασία. Και τούτο βεβαίως, διότι, ο Θεός επιθυμεί τα δικά Του παιδιά, να είναι χρήσιμα για τον μοναδικό σκοπό της Σωτηρίας. Στην δοκιμασία αυτή περιήλθε και ο Προφήτης Ιωνάς, ο οποίος, διά της παρακοής του, απέδειξε ότι το λογικό, το αυτεξούσιο, η δυνατότητα της επιλογής, εξυπακούουν την δοκιμασία, εκ της οποίας καταδεικνύει κάποιος, τις ικανότητές του και την αξίαν του, αλλά αποκαλύπτεται και ο σκοπός της δοκιμασίας.
Ο Ιωνάς από την πτώση και την παρακοή, μετέρχεται στο στάδιο της αγιότητας και της προσωπικής αυτού θεώσεως, συστρατεύεται τω Θεώ, εις στο αρχικό Αυτού σχέδιο, προσέρχεται σε μία πορεία Διάβασις από την μία κατάσταση στην άλλη, ανασυντάσσει την ένωσή του με Αυτόν που είναι η Ζωή. Ο Θεός είναι η αληθινή και τελεία αγάπη, εκ της οποίας όταν εκφεύγει τις, εκφεύγει και από τον Θεόν. Ο Θεός είναι το κέντρο του παντός. Για να έχει τις την αγάπη, δεν πρέπει να είναι κεντρομόλος ως προς τον εαυτό του, αλλά κεντρόφυγος, «εἰ σφόδρα λελύπησαι σύ ἐπί τῇ κολοκύνθη;» , «ἐγώ δε οὐ φείσομαι ὑπέρ Νινευή τῆς πόλεως τῆς μεγάλης, ἐν ᾗ κατοικοῦσι πλείους ἢ δώδεκα μυριάδες ἀνθρώπων, οἶτινες οὐκ ἒγνωσαν δεξιάν αὐτῶν ἢ ἀριστεράν αὐτῶν, και κτήνη πολλά;».
Η δοκιμασία του Ιωνά, αποτέλεσμα της ανυπακοής του, αλλά και η μετάνοια του συνοδευόμενη από την ευσπλαγχνία Του Κυρίου, καθιστούν σαφές ότι η ζωή αυτή έχει σκοπό, που δεν εξαντλείται στα όρια της. Ο κάθε Χριστιανός επιβάλλεται να το γνωρίζει. Εκ του Θεού προερχόμαστε και εις Αυτόν επανερχόμαστε. Ο Ιωνάς αγνόησε την Εντολή, λησμόνησε τον Σκοπό και κατήντησε δυστυχισμένος, ταλαίπωρος και αξιοθρήνητος. Ο Θεός, ο Οποίος εξ αρχής έπλασε τον άνθρωπο, εξ αγάπης και μόνον, μέσω του Ιωνά, έδειξε την Οδό, που μόνον μέσα από την υπακοή στις Εντολές Του, οδηγεί στην Σωτηρία. Στηλιτεύεται η αμαρτία, καθώς αύτη είναι το μέγιστο κακό και η ευθεία προσβολή κατά του Θεού, αφού η αμαρτία δεν είναι κτίσμα η πράγμα που δημιουργήθηκε, αλλά απλώς μία ουτοπική ενέργεια που καταλήγει στο αδιέξοδό της κολάσεως. Η Αγάπη του φιλάνθρωπου Πατρός και Θεού, και οι δύο θεμέλιοι λίθοι της υπακοής στον Νόμο του Θεού και της ταπείνωσης, εισάγουν τον άνθρωπο στην Ελευθερία της Βασιλείας Του, ως κοπτήρες των βλαβερών και περιττών, κατατροπώνουν δε τις ενέδρες του διαβόλου, επανορθώνουν Σωτηριολογικά την πεπτωκότα ανθρώπινη φύση, αποθεραπεύουν από τα πάθη.
Orthodox Wind 